Meak Bochea!

Na 2 weken in Cambodja

Ik ben nu bijna twee weken in Siem Reap. In die twee weken tijd heb ik al heel wat geuren, smaken en geluiden mogen ontdekken. Ten eerste het geluid van een gekko (Tokeh is eigenlijk de juiste naam). Ik wist niet eens dat een gekko geluid kon maken! Nu ben je waarschijnlijk enorm benieuwd naar het geluid van een gekko, dus klik hier. Ten tweede was er de smaak van een Khmer sandwich. Dit is een sandwich gemaakt van twee sneden brood. Tussen deze sneden wordt gecondenseerde melk gegoten. Dat is een ongelooflijk zoet goedje. Maar ondanks de verwachtingen, smaakte het me wel. Ten derde zijn er de geuren op de plaatselijke markt. De stad is op 4 km van ons verblijf en onze school. Na de lesuren of tijdens de middag springen we vaak op onze fiets en rijden we naar de stad. In het centrum van de stad staat een markthal. Enkele dagen geleden brachten we een bezoekje aan die markthal. Ze verhandelen hier zowel kledij en schoenen als  vis, groenten en vlees. Ook kruiden zijn hier te vinden en natuurlijk niet te vergeten, insecten om te eten. Het was heel leuk om dit te zien, het is zo anders als bij ons. Maar die geuren ... De geuren van de vis, het vlees, de kruiden en de insecten kwamen op me af en werkten meteen in op mijn maag. Plots was in enorm misselijk. Nu nog steeds als ik voorbij enkele eetkraampjes rijd, word ik enorm misselijk. Welke geur het juist is dat me zo misselijk maakt, is voor mij een groot mysterie. Maar ik ga nog op onderzoek uit! 

De stage 

Sinds maandag (29 januari) staan we zelf voor de klas. Op zaterdagnamiddag maakte ik samen met Nika, de lokale leerkracht waarmee ik in CO-teaching samenwerk, het 'lessonplan'. Dit is een korte opsomming van wat we per dag gaan doen. Het is voor mij nog heel moeilijk om af te wegen hoe ver ik kan gaan. Er wordt van ons verwacht om de leerkrachten te ondersteunen omdat zij geen of amper een leerkrachtenopleiding gehad hebben, maar ik wil niet dat ze denken dat ik me beter voel. Het laatste wat ik wil, is dat ik op hun tenen trap en zij zich niet meer comfortabel voelen bij onze aanwezigheid. Daarom is het bij mij nu nog heel erg aftasten wat kan en wat niet en hoe ik dit best doe. Elke dag probeer ik een creatieve activiteit te voorzien rond de letter die ze leerden die dag. Zo maakten ze een 'S' muur en schreven de de 'R' vol woorden die begonnen met 'r'. Ik merk wel dat de kinderen dit heel leuk vinden. 
Wat voor mij ook moeilijk blijft, is dat de kinderen me niet verstaan. De niveau van Engels van de kinderen waaraan ik lesgeef, is vrij laag. Ze verstaan nog niet veel en kunnen zelf geen zinnen maken. Ze kennen alleen maar enkele woorden. De eerste dag leek het me een goed idee dat ik alles in het Engels zou uitleggen en dat Nika dit zou vertalen in het Khmer. Na die dag had ik al snel door dat dit geen goede manier was. De kinderen wisten toch dat het vertaald ging worden, dus ze luisterden bijna niet wanneer ik het in het Engels zei. Nu probeer ik het anders. Ik leg het in het Engels uit en probeer alles voor te doen. Of ik maak een voorbeeld op bord of ik beeld het uit. Meestal is het dan wel duidelijk voor de kinderen, maar als dit nog steeds niet het geval is, vertaalt Nika het nog even kort. Hieraan hangt vast dat ik het moeilijk vind om het niveau van de kinderen in te schatten. Elke vrijdag is het een uurtje 'movietime'. Deze week kreeg ik de opdracht een film te zoeken. Ik koos 'Shrek.' Ik dacht dat ze zo een grappige film wel zouden appreciëren. Na 20 minuten waren ze de aandacht volledig verloren. De film was te moeilijk en de kinderen konden niet volgen omdat ze het Engels niet begrepen. Volgende keer beter dan maar! 

Meak Bochea!

Woensdag 31 januari was het een feestdag. Het boeddhistische feest Meak Bochea werd gevierd. Deze feestdag valt op de volle maan tijdens de derde maand van de Khmer kalender. Op deze feestdagen zijn de scholen dicht (dus ik moest geen les geven) en gaan de mensen naar de pagoda's. Een pagoda is een soort van park waar verschillende tempels staan en ook begrafenissen plaatsvinden. Robin en ik beslisten om op deze feestdag een tour te maken doorheen de stad op zoek naar verschillende pagoda's om eens te kijken hoe deze feestdag er juist aan toe zou gaan. De eerste pagoda is op 500 meter van waar we wonen. We zagen heel veel monniken en  we zagen mensen die de Boeddha aan het vereren waren. Een dame deed teken dat we de tempel mochten binnenkomen, maar we vonden dit toch lastig. Pas bij de 4de pagoda gingen we binnen. We zagen heel veel toeristen en vonden het al minder lastig om een kijkje te nemen. Mensen brachten wierook en bloemen naar de Boeddhabeelden. Ze gingen op hun knieën zitten met de wierrook tussen hun handen en sloten hun ogen. Ondertussen zat er een groepje wat muziek te spelen op de achterrond. Wat een ervaring. 
Na de 6de pagoda hadden we alle pagoda's gehad, waren we al 2 uur aan het wandelen en waren we ver weg van ons huis. We begonnen aan de terugweg, maar we merkten al snel dat we beide het wandelen beu waren. We beslisten om met de tuk tuk naar huis te gaan. "Al maar goed dat ik de naam van de pagoda bij ons verblijf op mijn gsm heb staan", dacht ik. We spraken een man aan en lieten de naam zien, hij reageerde heel erg raar en brabbelde een beetje maar natuurlijk hadden we geen idee van wat hij zei. Oke, dan nemen we een andere tuk tuk. We wandelen 100 meter verder. Opnieuw lieten we de naam van de pagoda zien. De man deed zijn uiterste best om het te lezen, maar het lukte niet. Dat was wanneer ik besefte dat ze ons alfabet helemaal niet konden lezen. Daarom deed die andere man ook zo raar, ze hadden totaal geen idee waar we naartoe moesten want ze konden het niet lezen. We waren een beetje met onzelf aan het lachen. Toen haalde Robin zijn beste Khmer boven en deed hij een poging tot het uitspreken van de naam. Het zal wel niet perfect geweest zijn, maar de mannen verstonden ons dus weg waren we!

Heimwee

De heimwee valt momenteel nog heel goed mee. Er zijn wel momenten waarop ik mijn familie heel erg mis en er zijn ook momenten dat ik Jens heel erg mis. Maar al bij al zijn die momenten nog zeldzaam omdat je zoveel indrukken krijgt hier dat je deze eerst moet verwerken voor je nog maar kan denken aan heimwee. 's Avonds als ik in mijn bed lig, heb ik meer tijd om na te denken en komt het gemis soms wel boven. Datgene dat ik wel heel lastig blijf vinden, is het uurverschil. Het is hier 6 uur later dan thuis. Tegen dat ik opsta, is het middernacht en België en tegen dat ik vrij ben 's avonds is iedereen nog aan het werk. Dit maakt het soms wel moeilijk om elkaar te kunnen horen, maar we doen ons uiterste best om het te laten lukken! Wel vertel ik hier voortdurend verhalen over thuis. Verhalen over mijn mama en papa of over mijn zus en broers of over mijn schoonzus of mijn lief. Ik denk dat na enkele weken Robin zijn oren er gaan afvallen omdat ik zoveel vertel over thuis. 

Je merkt misschien al wel dat ik het hier echt wel naar mijn zin heb. Buiten de warmte (die al enkele dagen de weg kwijt is) en de vele insecten, loopt alles hier perfect! 

To be continued ...