Gekko's!

Om 3 uur in de namiddag op de tweede dag in Cambodja werd ik plots heel moe. Ik denk dat de jetlag zijn tol begint te eisen. Het enthousiasme blijft wel aanwezig. Tijdens het observeren viel het me al snel op dat het moeilijk is om het Engels te verstaan. Er zijn twee problemen. In het Khmer zetten ze de nadruk altijd op de laatste lettergreep van het woord. Het tweede is dat ze in het Khmer de laatste letter van een woord niet uitspreken. Dit passen ze natuurlijk ook toe in het Engels en dat zorgt soms voor grappige situaties. Ik moet me heel erg concentreren om te begrijpen wat ze vertellen. Mezelf verstaanbaar maken naar de kinderen toe is ook best moeilijk. Ze verstaan nog maar heel weinig Engels. En ik kan jammer genoeg geen Khmer. Daarom communiceren we nog veel aan de hand van gebarentaal.  

Ik moet nog heel erg wennen aan dit land. Niet alleen de warmte maakt het me soms heel moeilijk, maar gisterennacht merkte ik dat ook de dieren het me moeilijk maken. Terwijl ik aan het skypen was met mijn vriend, Jens, zag ik een gekko op mijn muur. Ik schrok enorm. Na de schrik kwam paniek. Wat moest ik doen!? Jens gaf me de tip om de gekko buiten te jagen. Dit durf ik natuurlijk niet. Ik was zo bang! Plots zag ik nog een gekko. Het was er niet 1 meer, maar 2!? TWEE GEKKO'S in mijn kamer!! Ik stuurde Robin een berichtje om te vragen of hij nog wakker was en kon helpen, maar jammer genoeg kreeg ik geen antwoord. Ik stond er helemaal alleen voor. Tot 2 uur heb ik op mijn bed gezeten in kleermakerszit starend naar de gekko's. Na liters tranen werd ik het beu. Ik joeg ze buiten door het vliegenraam. Ik was zo trots op mezelf! Nu kon ik eindelijk gaan slapen. Nog steeds niet volledig op mijn gemak, sloot in mijn ogen en viel ik in slaap. Een uur later schoot ik wakker. Je mag 1 keer raden waarover ik gedroomd had. Jaja, gekko's. Zo ging mijn nacht heel traag voorruit. 

Deze middag maakte ik een wandeling hier in de buurt. Het had net geregend. Daardoor zag mijn broek, mijn schoenen en voeten oranje van de modderige straten. De wandeling was wel de moeite waard. Ik zag monniken in oranje gewaden, gouden tempels en een 8 jarig jongetje op een brommer. Wat een mooie wandeling was dat! Tijdens de pauze in de namiddag, gingen we buiten en zaten er wat dames uit de omgeving op een bankje. Ze boden ons wat Cambodjaans fruit aan. Ik proefde ervan maar lekker vond ik het niet. Het was wel heel fijn om even bij de Cambodjaanse bevolking te zitten. Toen begon het te regenen. (Ja hoor alweer regen). We zochten allemaal bescherming onder het afdakje aan het volleybalveld. Een kindje bood me een stoel aan zodat ik niet moest rechtstaan. Dit vond ik heel charmant, maar voelde me wel lastig dat het kindje dacht dat ik moest gaan zitten. Misschien zoek ik er te veel achter hoor ;)

Ondertussen ben ik al wat meer gewend aan het eten en drinken hier. De thee waarover ik vorige keer sprak, drink ik zoveel mogelijk zodat ik het lekker zou vinden op het einde. Ik vind het nog steeds niet top, maar het gaat al beter. De rijst en de noedels zijn ook nog steeds oké, maar de smaak van sojasaus, gember en limoen wordt nogal snel eentonig. 

De heimwee valt tijdens de dag heel goed mee. Enkel 's avonds, als ik in bed lig vind ik het nog moeilijk. In België is iedereen nog aan het werken of op school als ik ga slapen. Dus het verschil van 6 uur maakt het voor mij wel moeilijk. Maar dit zal wel wennen zeker? :)

Vanaf maandag begin ik zelf les te geven. Ik ben heel erg benieuwd hoe dit gaat lopen omdat we in CO-teaching moeten samenwerken met de plaatselijke leerkrachten. Met het cultuur- en onderwijsverschil lijkt me dit nog een hele opgave. Maar ik kijk er vol enthousiasme naar uit en heb er heel veel zin in om erin te vliegen. 

To be continued...