Angkor What?!

Wat is Angkor Wat? (hahaha)

Angkor Wat (អង្គរវត្ត, 'Hoofdtempel') is een tempelcomplex in Cambodja en het grootste religieuze monument ter wereld, met een oppervlakte van 162,6 hectares. Met andere woorden is het een wondermooie tempel die genoemd wordt in elke lijst van dingen die je moet doen voor je sterft. Angkor Wat is de naam van de hoofdtempel maar de archeologische site 'Angkor' bestaat uit veel meer tempels. Er zijn Boedistische en Hindoeistische tempels. Er bestaat een kleine tour (waarin je naar Angkor Wat gaat) en een grote tour. In totaal bekijk je ongeveer 15 tempels als je beide touren doet, maar dit zijn nog lang niet alle tempels die er zijn. De meeste tempels zijn nog goed intakt. In de meeste kan je in en op sommigen kan je bovenop.

Angkor Wat dag 1

Dit weekend kwamen Marie en Julie (de studentes uit Phnom Penh) op bezoek. Het weekend begon vrijdagavond. Ik ging hen ophalen aan het busstation met een tuk tuk. De tuk tuk driver vond ons huis niet dus was ik ongeveer 30 minuten te laat. Al een geluk kon dit de sfeer niet verpesten. Ik maakte spaghetti bolognese voor hen en Birgit en ik hadden als welkomstdrankje een lekkere cocktail voorzien. Het weekend was goed ingezet! Jammer genoeg moesten we goed optijd ons bedje in want de dag erna werden we om 5 uur opgepikt om naar de zonsopgang in Angkor Wat te gaan.

Wat een pijnlijke ochtend. Opstaan om half 5 was voor niemand een pretje. Zeker omdat we er wel goed wilden uitzien voor alle foto's die we vandaag gingen nemen. Om 5 uur stonden we klaar aan de poort. Tot onze verbazing zagen we geen tuk tuk chauffeur. We wachtten en wachtten. Om 20 over 5 was hij er nog steeds niet, dus beslisten we om Mark wakker te maken. Hij had de tuk tuk geregeld dus we dachten dat hij misschien een gsm nummer had van de chauffeur. Met een schuldgevoel dat we hem zo vroeg wakker maakten, joegen we hem uit zijn bed. Jammer genoeg had hij ook geen gsm nummer en kon hij dus niets doen. Ondertussen merkten we dat de zon begon op te komen in de verte. De zonsopgang hadden we dus gemist. We waren heel geïrriteerd en een beetje boos omdat de tuk tuk driver niet is komen opdagen terwijl we wel op hem rekenden. Later ontdekten we dat hij aan het verkeerde adres stond en 2 uur heeft gewacht op ons. Dan veranderde het boze gevoel wel even in een schuldgevoel en een gevoel van medelijden. Maar dus, dan zaten we daar om half 6 's ochtends met plannen die niet konden doorgaan en zonder tuk tuk driver. We besloten dan om onze plannen van zondag nu te laten doorgaan. We zouden een andere tuk tuk driver regelen om met ons de grote tour te doen in plaats van de kleine. Ons bezoek aan de wereldberoemde Angkor Wat tempel zouden we een dagje uitstellen en vandaag de andere tempels doen. Na heel veel series als bezigheidsteraphie vertrokken we om half 8 op tocht. Onderweg kwamen we wilde apen (!!!) tegen, kleine schattige zwijntjes en wondermooie tempels. Voor Julie, Marie, Birgit en mij waren deze tempels de perfecte plaats om een uitgebreide fotoshoot te houden. Wat een wondermooie dingen die we vandaag zagen. Onze tuk tuk chauffeur heeft ons goed verzorgd. Hij gaf ons voortdurend koud water (wat nodig is met deze temperaturen :D) en kocht ananas voor ons. Ook gaf hij ons af en toe een beetje uitleg over de tempels en over wat we zagen. Hij was heel geduldig met ons en nam zelfs af en toe een groepsfoto wanneer we hem dit vroegen. Omdat dit zo een positieve ervaring was, vroegen we hem om morgen (zondag) ook onze driver te zijn voor de zonsopgang (poging 2). Wanneer hij superenthousiast 'Yes, ofcourse' zei, konden we richting huis vertrekken. We werden afgezet in de stad. Omdat Julie en Marie nog niet in Siem Reap geweest waren, lieten we hen de stad zien. We lieten een voetmassage doen, we gingen naar enkele marktjes en we aten de plaatselijke specialiteit: fried ice. 's Avonds gingen we eten met twee vriendinnen van hen en dan weer optijd ons bed in. Morgen werden we opgehaald om 4u50 om poging twee van de zonsopgang te ondergaan.

Angkor Wat dag 2

Na nog een veel pijnlijkere ochtend dan gisteren stonden we klaar om te vertrekken. Ik was heel blij dat de tuk tuk driver stuurde dat hij aan de afgesproken plaats stond te wachten. Dan wisten we dat we vandaag wel degelijk naar de zonsopgang in Angkor Wat konden gaan. Aangekomen bij de tempel was het pikdonker. Omdat we niets zagen en niet wisten waar we naartoe moesten, volgden we de stroom aan toeristen. Zo kwamen we bij een meertje terecht. Het meertje herkende ik van de foto's die ik online zag van Angkor Wat. Daar zetten we ons neer. Er waren geen tempels te zien omdat het zo donker was. Naarmate het lichter werd zagen we de tempels en wisten we dat we op de perfecte plek zaten voor het mooiste beeld. De zonsopgang was mooi, maar het werd licht zonder dat we echt een zon zagen. Het was heel mooi, maar anders dan ik me had voorgesteld, dus we gingen ontbijten. Aan tafel zag ik plos de zon boven de tempels verschijnen. Wat ben ik blij dat ik dit toch nog gezien heb! Wondermooi was het. Daarna brachten we een bezoek aan de tempel zelf. In de tempel zat een monnik. Door een kleine donatie te leveren, kon je je laten zegenen door de monnik. We wisten wel dat dit voor de toeristen was, maar toch konden we het niet laten om dit toch te doen. We kregen een armbandje rond en terwijl we besprekeld werden met water, ze de monnik enkele woorden in het Khmer. Hij wenste ons nog veel succes in het verdere leven en zo waren we gezegend. Na Angkor Wat reden we door naar de Bayon tempel. Onderweg zagen we olifanten! Wauw. De Bayon tempel was ook een wondermooie tempel. Het enige nadeel was dat het zo toeristisch was dat je bijna over koppen moest lopen. Gezllig was het dus niet. En de oase en rust die in andere tempels te vinden was de dag ervoor was hier ver te zoeken. Na de derde tempel die dag waren we de tempels wat beu. We zeiden onze tuk tuk driver dat we nog voorbij de tempels wilden rijden, maar dat we niet meer in elke tempel binnengingen. Hij zei ons dat dat natuurlijk oke was, maar dat hij ons echt aanraadde om nog naar 1 tempel te gaan. Dit is de tempel waar 'Tomb Raider' de film met Lara Croft opgenomen was. Hier zijn bomen te zien die zich in en rond de muren van de tempels gevormd hebben. Deze tempel hebben we naar aanraden nog bezocht en het was alweer prachtig. Daarna gingen we naar huis. We hadden nood aan een deugddoend middagdutje. Na een kort dutje, namen we een plons in het zwembad van een hotel in de buurt en gingen we alwee richting stad. Omdat Marie om 12 uur jarig zou zijn, zouden we haar verjaardag inzetten in de stad. We gingen pizza eten en iets drinken, maar plots kwam de klop. Ik werd doodmoe. Ik was zelfs zo moe dat ik er misselijk van was. En ik was niet de enige die zo moe was. We waren allemaal zo moe. Tot 11 uur hebben we op onze tanden gebeten, maar dan ging het echt niet meer. Jammer genoeg moesten we echt naar huis. We bleven op tot 12 uur om Marie een gelukkige verjaardag te wensen en daarna gingen we slapen. De dag erna moesten we immers om 8 uur voor de klas staan.

Marie wordt 21 jaar!

Maandag moesten Birgit, Robin en ik lesgeven want ja hoor, het leven gaat hier ook gewoon verder. Marie en Julie gingen op boottocht naar de floating villages en wij bleven thuis. Normaal gingen we zorgen voor pannenkoeken met nutella voor Marie haar verjaardag, maar door wisselende plannen en een tekort aan melk, kon dit niet doorgaan. Maar niet getreurd, er was ook taart! 's Avonds gingen we opnieuw eten in de stad. We dronken enkele cocktails en speelden het kaartspel 'stronten'. Voor de obers in het cafeetje was dit heel leuk om te zien. Ze waren allemaal heel geïnteresseerd in het spel en wilden allemaal weten wat de spelregels waren en hoe het moest. Rond 12 uur gingen we door naar de Temple club. Een soort van discotheek in de stad. Het was heel leuk. We dansten en we lachten en zongen mee met de muziek. Het enige nadeel was dat de muziek enorm luid stond. De limiet op aantal decibel die ze in België kennen, kennen ze hier duidelijk niet. Desalniettemin was het een super leuke avond! Rond half 2 besloten we om huiswaarts te gaan, want opnieuw moesten we om 8 uur voor de klas staan.

Stage

De stage loopt vlot. Het is vooral heel leuk dat je merkt dat de leekrachten hier al zo geëvolueerd zijn. Ze nemen onze manier van lesgeven over, zonder hun identiteit te verliezen. En hier draaide heel het project rond, dus het is een zeer fijn gevoel dat je weet dat je ook slaagt in die opzet. Deze week is de laatste week in de klas waar ik sinds 29 januari lesgeef. Vanaf maandag ga ik lesgeven in de ABC klas. Op die manier doen we meer ervaring op en leren we zelfs meer bij door les te geven aan verschillende niveaus en verschillende leeftijden. Het blijft frustrerend dat het niet altijd gemakkelijk is om je verstaanbaar te maken en het blijft moeilijk dta de kinderen vaak niet tegen je kunnen praten, omdat ze onvoldoende kennis hebben van de Engelse taal. Ik denk dat deze frustratie zal blijven. Het hoort er ook bij natuurlijk, het is een groot deel van de ervaring.

Aziatische 'botsautootjes'

Op woensdag zijn we met Lotte en Ninke gaan eten. De meisjes die met Birgit naar hier zijn gekomen en waarmee we enkele weken geleden ook zijn aan eten. We gingen naar een night market en aten daar gezellig met zen vijven. Daarna liepen we wat rond en ontdekten we een soort van kermis. Er waren lichtgevende brommertjes die leken op botsautootjes, terwijl het geen botsautootjes waren. Terwijl Ninke en Lotte op het gigantische springkasteel gingen, gingen wij op de brommertjes rijden. Dit was enorm leuk. We hebben heel wat gelachen. Wanneer de tijd om was, waren we het spelen nog niet beu. We wilden ook op het gigantische springkasteel. Ik was even vergete hoe vermoeiend het is om op een springkasteel te spelen. En zeker met de troepen kinderen die achter je aankomen omdat ze met je willen spelen, stond ik al gauw in het zweet en stond ik al gauw terug aan de kant. We hadden alweer een leuke avond achter de rug.